زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

نار (مفردات‌قرآن)





نار از اصطلاحات بکار رفته در قرآن کریم به معنای آتش است.


۱ - واژه‌شناسی



«وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ اِلَّا اَیَّاماً مَعْدُودَةً»
راغب گوید: بقول بعضی نار و نور از یک اصل‌اند و بیشتر متلازم هم می‌باشند و نیز گوید: نار به شعله محسوس، و حرارت و نار جهنّم و نار حرب گفته می‌شود. «کُلَّما اَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ اَطْفَاَهَا اللَّهُ‌».
لفظ «نار» مؤنّث مجازی است گاهی مذکّر نیز آید (اقرب الموارد) به قول طبرسی اصل نار از نور است.

۲ - پانویس


 
۱. بقره/سوره۲، آیه۸۰.    
۲. مائده/سوره۵، آیه۶۴.    
۳. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۵۰۸.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۸۱۸.    


۳ - منبع



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نار»، ج۷، ص۱۲۶.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.